سرودهای یَتا اَهو وَئیریو» و اشم و هو» به پیرامون یشت» نامزدند و آوازه‌ی خود را از این‌رو دارند که به‌واسطه‌ی ارزش پیامی و تاثیرهای صوتی و روانی در پایان بسیاری از سرایش‌های اوستایی آورده میشود. در این نوشتار به بررسی ژرفای معنی سرود یَتا اَهو وَئیریو» پرداخته میشود:
زبان و ادبیات گاتهایی در شمار کهن‌ترین زبان‌های باستانی است و پژوهش پیرامون مفهوم‌ها و آموزه‌های آن نیازمند دوره‌ها و آموزش‌های ویژه دارد. اما این دلیل نمی‌شود که پژوهنده‌ی آیین پیشینیان به‌واسطه‌ی تنگ‌بودن گذرگاه واژها و کلمات گوشه گیرد. در این گستره افزون بر پهنه‌ی کلمه‌ها و دستورهای آوایی و دستوری، صحنه‌ی جستجو برای دریافت معانی و آموزه‌ها گشاده است و پژوهنده‌ی باریک‌بین با دنبال کردن رد پای شناخت و معرفت سده‌ها را می‌کاود و به کمک چراغ اشارات و بشارات در ژرفای تاریخ گام می‌نهد و تایید دریافت‌های خود را از شاعران و مورخان و نویسندگان اصیل که مشامی از رازنگاری دارند می‌جوید.
برای مشاهده کامل این مقاله به ادامه مطلب بروید.
وقتی که از ساسانیان نام برده می شود، شاید اولین چیزی که به ذهن یک ایرانی خطور می کند شکست این سلسله پادشاهی در برابر سپاه اعراب باشد.
همان شکست بود که به حاکمیت طولانی اعراب مسلمان بر ایران و ایجاد تحولات عمیق فرهنگی در جامعه ایران منجر شد.
در خصوص سقوط ساسانیان، همواره این نظریه مطرح بوده است که ساسانیان به دلیل ستمگری، از حمایت عمومی برخوردار نبودند و با حمله اعراب، مردم برای گریز از چنگ آنها، درها را به روی اعراب گشودند.
اما یک محقق عهد ساسانی می گوید که این دیدگاه دقیق نیست و حتی آن را غیرمنصفانه می خواند.
تورج دریایی، استاد رشته ایرانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا در ارواین، و نویسنده کتاب ایرانساسانی: ظهور و سقوط یک امپراتوری” به زبان انگلیسی، می گوید که میراث ساسانیان برای ایران بسیار بزرگتر از شکست در برابر اعراب است.
ساسانیان در قرن سوم میلادی در ایران به قدرت رسیدند و در اواسط قرن هفتم در حمله ارتش اعراب شکست خوردند تا بساط آخرین حکومت پادشاهی پیش از اسلام در ایران برچیده شود.
موضوعی که پس از ۱۳۵۰ سال همچنان، و شاید اکنون تحت الشعاع برقراری مجدد یک حکومت اسلامی در ایران به شکلی پررنگ، بر ذهن ایرانی سایه افکنده است.
برای مشاهده کامل این مقاله به ادامه مطلب بروید.
فرارسیدن جشن سده(۱۰بهمن‌ماه) را به ایرانیان شادباش می‌گوییم
جشن سده مانند نوروز و مهرگان از جشن‌های بزرگ ایرانیان بوده و پیوند ویژه‌ای با آتش» دارد. از روزگاران باستان تاکنون این جشن در دهمین روز بهمن‌ماه که صدمین روز از زمستان بزرگ(زمستان بزرگ از یکم آبان‌ماه آغاز می‌شده است) برگزار شده است. آنان بر این باور بودند که پس از این روز از سرمای زمستان آرام‌آرام کاسته خواهد شد.
برای مشاهده کامل این مقاله به ادامه مطلب بروید.
کشور ایران، تاریخ بسیار درخشانی دارد که هویت ملی نیرومندی به آن داده است. یکی از ستارگان درخشانی که همواره مسیر حرکت این کشور را روشن ساخته است، اشوزرتشت، پیامبر بزرگ ایران زمین است.
شماری از ایران‌شناسان بزرگ، زرتشت» را به معنای ستاره زرین» دانسته‌اند، و موبد آذرگشسب»، زرتشت» را به مفهوم کسی که چهره‌اش از نور خداوندی می‌درخشد، آورده است. اینها نویددهنده پیدایش ابرمردی است که پیام نافذ و یکتاپرستی‌اش همه‌ی مرزهای زمانی و مکانی را درنوردیده و صدای پرطنین حق‌پرستی‌اش، سده‌ها را پشت‌سر گذاشته است.
برای مشاهده کامل این مقاله به ادامه مطلب بروید.
چنین گویند که چون خسرو» پور قباد» زندگیش به سرانجام رسید پیش از آن که روان از تنش جدا شود بزرگان را چنین اندرز نمود:
که چون در گذرم این تخت را برداشته و به اسپانور ببرید و در آنجا نهاده مردم را بانگ زده بگویند:
ای مردم از بدکاری و گناه بپرهیزید در نیکوکاری کوشا باشید.
به خوشی دنیا دل مبندید.
برای مشاهده کامل این مقاله به ادامه مطلب بروید.
در زامیاد یَشت» بخش یک آمده است که کوه هرا» همه‌ی کشورهای خاوری و باختری را دربر گرفته است و آن نخستین و شریف‌ترین کوه به‌شمار می‌آید.
در رَشنْ یَشت» بخش ۲۵ می‌خوانیم که ستارگان و ماه و خورشید دور قله آن که تئره»(Taera) باشد دور می‌زنند.
درباره این سایت